Is é Hymni i Flamurit amhrán náisiúnta na hAlbáine. Chum an file Albánach Aleksander Stavre Drenova na focla. Foilsíodh den chéad uair é i Liria e Shqipërisë (as Gaeilge: Saoirse na hAlbáine), nuachtán Albánach i Sóifia na Bulgáire i 1912. Clóbhuaileadh é níos déanaí i mbailiúchán dánta le Drenova dar teideal Ëndra e lotë (i nGaeilge: Aisling na ndeor), a foilsíodh i mBúcairist.

WD Bosca Sonraí Saothar CeoilHymni i Flamurit

Cuir in eagar ar Wikidata
Sámpla ceoil Cuir in eagar ar Wikidata
Tonúlachtmórghléas G Cuir in eagar ar Wikidata
CumadóirCiprian Porumbescu
LeabhrógaíAleksander Stavre Drenova
LiriceoirAleksander Stavre Drenova
Musicbrainz: fd7f645e-d1a8-46a0-929f-0ec4e8f3cbc1 Cuir in eagar ar Wikidata

Chum Ciprian Porumbescu, cumadóir Rómánach, an ceol.

Ainmneacha cuir in eagar

Ba é an bunteideal a úsáideadh in 1912 Betimi mi flamur (Geall dár mbratach). Sa bhunreacht Albánach, is Rreth Flamurit të Përbashkuar (Aontaithe timpeall na brataí) an ainm don amhrán anois. Sin freisin an chéad líne den amhrán. Uaireanta, úsáidtear an t-ainm Hymni Kombëtar (Amhrán Náisiúnta)

Nótá: Is ainm freisin don dán le Fan S. Noli é Hymni i Flamurit.

Liricí cuir in eagar

I rith na ré cumannaí, nuair a cuireadh in aghaidh cúrsaí reiligiúin san Albáin, ní raibh an deireadh véarsa ag an amhrán.

Hymni i Flamurit (as Albánachas) Geall don Bhratach (as Gaeilge)
Rreth flamurit të përbashkuar, Aontaithe timpeall na brataí,
Me një dëshirë dhe një qëllim, Le saint amháin agus cuspóir amháin,
Të gjithë Atij duke iu betuar, Geallaimis ár bhfocail ónóire.
Të lidhim besën për shpëtim. Chun troid chun ár slánú.
Prej lufte veç ay largohet, Níl sé ach an duine a rugadh mar fhealltóir,
Që është lindur tradhëtor, a iompaíonn an gleic.
Kush është burrë nuk friksohet, An duine a bheith crógach, níl eagla air,
Po vdes, po vdes si një dëshmor. Ach teipeann air, mairtíreach don ábhar.
Në dorë armët do t'i mbajmë, Le géag i lámh, fanfaimid,
Të mbrojmë Atdheun në çdo vënd, Chun ár athairtír a chosant timpeall faoi.
Të drejtat tona ne s'i ndajmë, Ár gcearta, ní oidhrímid,
Këtu armiqtë s'kanë vënd. Níl áit ag naimde ansin.
Se Zoti vet e tha me gojë, Mar dúirt Dia é féin,
Që kombe shuhen përmbi dhé, go dtéann tíortha as radharc,
Po Shqipëria do të rrojë, Ach mhaireann an Albán,
Për të, për të luftojmë ne. Toisc go dtroidimid di.

Buntéacs an dáin cuir in eagar

Rreth flamurit te përbashkuar
me një dëshire dhe një qëllim
Të gjith atje duk' ju betuar
Të lidhim besën për shpëtim

Prej lufte vec ay largohet
Që është lindur tradhëtor
Kush është burrë nuk frikohet
po vdes, po vdes si një dëshmor

Në dorë armët t'i mbajmë
Të mbrojmë atdhenë në çdo kënt,
Të drejtat tona ne s'i ndajmë;
Këtu armikët s'kanë vënt

Se zoti vetë e tha me gojë
Që kombet shuhen përmi dhé
Po Shqipëria do të rojë:
për të, për të luftojmë ne!

O flamur, flamur shënj' e shënjtë
Te ty betohemi këtu,
Për Shqipërin' atdhen' e shtrenjtë
Për nder edhe lavdimn' e tu.

Trim burrë quhet dhe nderohet
Atdheut kush iu bë therror
Për jet ay do të kujtohet
Mi dhet, mi dhet si një shenjtor

Nasc seachtrach cuir in eagar