Laethanta na Bó Riabhaí - sin é an ainm a tugtar ar an dá lá deireannach den [[Márta|Mhárta]] agus an chéad-lá den [[Aibreán]]. Bítear ag súil le síon agus drochaimsir na cúpla lá seo.
Seo é an scéal atá air.: Do bhí seanbhó riabhach ann agus do bhí sí go lom agus go tarraingthe tar éis an [[geimhreadh|Gheimhridhgheimhridh]], agus é faighte go dóite aici ón ndrochaimsirdrochaimsir. Ach an uair a bhí sé ag bualadhteannadh le deireadh Mártaan Mhárta, bí an-áthas ar an tseanriabhaightseanbhó riabhach, an lá a bheith faighte ar an nGeimhreadh aici, agus d'fhógairdúirt sí donleis Mhártaan Márta a dhícheall a dhéanamh. Dhá lá den Mhárta a bhí gan caitheamhchaitheamh, agu do shéid sé gaoth mhór agus sneachta, agus sioc agus báisteach an dá lá sin nó gogur ndóbairfhóbair go gceiliúrfadh an tseanbhó. Pé scéal é, ní foláir nó bhí sí righin, mar sheas sí amach an dá lá sin, agus bhí ardríméad uirthi an tAibreán do bheith aicichuici. Ach cad a rinne an Márta ach lá do lorg ar iasacht ón Aibreán, agus do lean an drochaimsear ar an triú lá, agus cailleadh an tseanriabhachtseanbhó riabhach bhocht an lá sin leis an bhfuacht agus an anfa. Deirtear i leagan eile den scéal go bhfuair an Márta dhá lá dhéag ar iasacht ón Aibreán.
Leagan eile den scéal: Ó bhí an Márta caite rinne an tseanbhó riabhach gairdeas; "Léan ort a Mhárta." a deir sí, "tá an geimhridh curtha dhíom anois agam agus mairfidh mé bliain eile." Ní mó ná sásta a bhí an Márta leis an scéal seo, agus d'iarr sé trí lá ar iasacht ón Aibreán. Shéid gaoth an Mhárta go fuar feannaideach an chéad lá gur chuir sí an tseanbhó ar a glúine; ghéaraigh sé ar an bhfuacht an dara lá gur cuireadh an bhó go talamh; níor loic an Márta an tríú lá agus fágadh an bhó mín marbh mar a raibh sí.
