An difríocht idir athruithe ar: "Pádraig Mac Piarais"
Content deleted Content added
Arsonnacuise (plé | dréachtaí) m Ireland unfree shall never be at peace |
m Róbat: Athruithe cosmaideacha |
||
Líne 36:
B’iomaí tréimhse a chaith sé i g[[Conamara]] ag foghlaim na teanga. Thóg sé teach beag ceanntuí dó féin i [[Ros Muc]] agus chuir sé aithne mhaith ar mhuintir na háite. Chaith sé tamall ina fhear eagair ar an g[[an Claidheamh Soluis|Claidheamh Soluis]], iris Chonradh na Gaeilge. Nuair a cuireadh na h[[Óglaigh na hÉireann|Óglaigh]] ar bun, bhí lámh aige san obair sin, freisin - bhunaigh sé buíon acu i Ros Muc. Ba bhall gníomhach de [[Bráithreachas na Poblachta|Bhráithreachas na Poblachta]] (The Irish Republican Brotherhood) é.
Ba iad aidhmeanna na scoile ná: Instruct pupils in a love of the Irish language, Educate pupils in a love of chivalry and self-sacrifice, Teach pupils to have “charity towards all”, a sense of civic social duty. Bhunaigh
Baineadh úsáid as Teach Feadha Cuileann mar scoil dhátheangach do chailíní Scoil Íde (1910-1912). Bhain deacrachtaí airgid le gnó mheánscoileanna na linne sin. Chaith sé trí mhí (8 Feabhra-7 Bealtaine) sna Stáit Aontaithe ag bailiú thart ar £1,000. Ba é ‘Robert Emmet and the Ireland of Today’ ábhar na léachta a thug sé in Nua Eabhrach.
Tar éis an sár-iarracht a rinne sé sa chun da ghaelscoil a chur ar fáil, is sa mbliain 1922 a thug an Roinn Oideachais isteach stair agus cultúr na hÉireann mar ábhair ranga.
Líne 45:
Mí Aibreáin 1903 bhí air a dhul ar thuras go dtí Ros Muc don chéad uair ag obair mar scúdaitheoir do Chonradh na Gaeilge. Bhí muintir na háite ag fanacht leis ag an stáisiún traenach ag an Teach Dóite. Nuair a tháinig an Piarsach chomh fada leo thug siad faoi deara nach mbeadh aon áit le fanacht aige, mar sin, shocraigh siad go bhfanfadh sé Tí Mháille áit a bhfuil an siopa agus Oifig an Phoist fós ann.
Chaith sé an t-am san áit ag cur daoine faoi scrúdú Gaeilge, d’éirigh leis an chuid is mó acu sa scrúdú. Chuaigh an áit go mór ar an bPiarsach agus gur fhan sé cúpla lá sa mbreis sa gceantar.
Bhí an-tóir ag an bPiarsach ar Iarthar na hÉireann agus feictear é sin ina chuid scéalta agus filíochta. Thóg sé teachín ar an Turloch, a bhí ag breathnú amach ar Loch Eiriulach agus Cnoc an Dámh áit a bhfuil an mhéanscoil, séipéal, stáisiún gardaí
Chreid an Piarsach go raibh dlúthbhaint ag an gcúltúr le féiniúlacht na tíre.
Líne 60:
Ar an 1 Lúnasa thug sé an óráid cháiliúil ag uaigh Uí Dhonnabháin Rosa, is i Ros Muc a scríobh sé é. “They think they have foreseen everything, think that they have provided against everything, but, the fools, the fools, the fools,! They have left us our Fenian dead, and while Ireland holds these graves, Ireland unfree shall never be at peace”.
Ba é a léigh Forógra na Saoirse ag Ardoifig an Phoist Luan Cásca. Tar éis nar cheap duine ar bith go mbeadh na hÓglaigh in ann fanacht chomh fada sin bhí rudaí ag dul in olcas. Bhí ollscriosadh déanta ar chathair na tire, agus is ar mhaithe leis na daoine gur ghéill an Piarsach “To prevent the further slaughter of unarmed people and in the hope of saving of our followers”.
An oíche a raibh sé ag fanacht lena bhás, scríobh sé litir chuig a mhatháir, chuig a dheartháir Liam, agus scríobh cuntas ar a thriall. Cuireadh chun báis é ar an 3 Bealtaine 1916 i bpríosún Chill Mhaighneann.
“When the position of Ireland’s language as her greatest heritage is once fixed, all other matters will insensibly adjust themselves. As it develops, And because it develops, it will carry all kindred movements with it. When Ireland’s language is established, her own distinct culture is assured. To preserve and spread the language, then, is the single idea of the Gaelic League.”
|