An difríocht idir athruithe ar: "Veaspáisian"

B'é '''Vespasian''' ([[Laidin]]: ''Titus Flavius ​​Caesar Vespasianus Augustus''; 17 Samhain 09-23 Meitheamh 79), an t[[Impire Rómhánach]] ó AD 69 go AD 79. B'eisean a bhunaigh an [[ríshliocht Flaiviach]] a rialaigh an Impireacht le cúig bliana fichead. Ba ó shliocht theaghlach eachaíochta ([[Laidin]]:''ordo equeste'') é Vespasian, a bhfuair ardú céime isteach i gcéimíocht na [[Seanad na Róimhe|seanadóirí]], faoi na hImpirí de chuid an ríshliocht Iúil-Claudiach. Cé gur shroich sé an gnáth comharbas mar oifigeach poiblí, ceapadh ina chonsul é sa bhliain 51 RC, ​​bhí ainm in airde aige mar ceannasaí rathúil míleata, a ghlac páirt in ionradh na Rómhánach ar an Bhreatain sa bhliain 43, agus a smachtaigh an Iúdáia le linn [[An Chéad Chogadh idir na Rómhánaigh agus na Giúdaigh|éirí amach na nGiúdach]], sa bhliain 66 RC.

Ina iarracht chun chumhacht impiriúil a bhaint amach, nasc Vespasian a fhórsaí le [[Mucianus]], gobharnóir [[an tSiria| na Siria]], agus le [[Primus]], ginearál i b[[Pannonia]]. Treoraigh Primus agus Mucianus fórsaí na bhFlaiviach i gcoinne Vitellius, le linn do Vespasian rialú na hÉigipte a bhaint amach. Ar An 20 Nollaig, briseadh ar Vitellius, agus an lá dar gcionn dhearbhaigh an Seanad Vespasian ina Impire Rómhánach.

Ní mhaireann ach roinnt eolas faoin a rialtas i rith na deich mbliana ina raibh Vespasian ina impire. Is fearr aithne ar réimeas Vespasian mar gheall, ar leasúchán airgeadais tar éis meath an ríshleachta Iúil-Claudiach, ar an bhfeachtas rathúil in aghaidh Iúdáia, agus ar thionscadail tógála éagsúla uaillmhianacha, mar shampla [[an Colasaem]]. Ar a bhás, sa bhliain 79, tháinig a mhac ba shine [[Títeas]] (Laidin:''Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus'' ) i gcomharbacht air, mar sin, b'é an chéad Impire Rómhánach é a d'éirigh len a mhac féin dul i gcomharbas air.

== Teaghlach ==

Rugadh Vespasian i bhFalacrina (Latin: ''Falacrīnum nó vīcus Phalacrīnae''), sa tír Saibíneach in aice le Reate. Ní raibh a theaghlach oirirce den chuid is mó agus bhí easpa ginealaigh acu. B'é a sheanathair athartha, Titus Flavius ​​Petro, an chéad duine acu chun clú a tharraing air féin, ag ardú go dtí céim an taoisigh chéid (Laidin: ''centurio'') agus throid sé ag Pharsalus (Greigis Ársa: Φάρσαλος) do [[Gnaeus Pompeius Magnus|Phoimpéas]] (Laidin:''Gnaeus Pompeius Magnus'') sa bhliain 48 BC. Ina dhiaidh, sin ba bhailitheoir fiachais é.