Jú-Jiotsú Brasaíleach

Is ealaín chomhraic, nó cluiche comhraic, bunaithe ar corraíocht agus greamanna géilleadh é jú-jiotsú Brasaíleach (JJB). Cuirtear béim i jú-jiotsú Brasaíleach ar conas céile comhraic a chur chun talamh, smacht a chur orthu agus iad ann, suíomh in uachtar a bhaint amach, agus géilleadh a bhuachaint ó chéile comhraic ag baint úsáid as tachtadh nó ceangal ailt.

D'fhorbraíodh jú-jiotsú Brasaíleach sna 1920idí le deartháireacha Brasaíleach Carlos, Oswaldo, Gastão Jr., George, agus Hélio Gracie. Bhí Carlos Gracie tar éis Júdó a fhoghlaim ó shaineolaí Júdó Seapánach, Mitsuyo Maeda i 1917. D'fhorbraíodh na deartháireacha córas nua féinchosanta níos déanaí thug siad an t-ainm Jú-Jiotsú Gracie air.

Sa deireadh, tháinig jú-jiotsú Brasaíleach (JJB) chun cinn mar spórt ar leith cé go raibh sé bunaithe ar júdó le dul chun cinn trí athraithe ar na bealachaí agus rialacha a bhí ann ag an am. Thar ama, d'éiríodh le JJB mar pháirt lárnach i bhforbairt na healaíona comhraic measctha. Bíonn comórtais JJB ar siúl ar fud na cruinne faoi údarás an IBJJF (Cónascadh Idirnáisiúnta an Jú-Jiotsú Brasaíleach) agus boird rialaithe eile.

An coincheap lárnach atá ag JJB ná gur bhféadfaí le duine atá níos laige agus níos lú an lámh in uachtar a fháil thar céile comhraic atá níos mó, níos láidre, agus níos troime trí úsáid an luamháin, dáileadh meáchain, agus ceardaíocht. Úsáidtear JJB mar spórt comhraic agus mar chóras féinchosanta. Feictear ar spairníocht agus cleachtadh le páirtnéar gníomhach mar páirt tábhachtach i dtraenáil JJB. Cuireann JJB sláinte coirp agus intinne go mór chun cinn.