An Pholáibis
Teanga mharbh í an Pholáibis a bhí á labhairt ag treibheacha Slavacha in oirthear na Gearmáine. Teanga Shlavach Iartharach a bhí ann, agus í an-ghaolmhar leis an gCaisiúibis, thar aon teanga eile. Bhí sí á labhairt chois na habhann úd Eilbe, a dtugtar Labe uirthi as Seicis.
| Wenske, Slüvensťĕ, Vensťĕ agus Pülabsťĕ | |
|---|---|
| Cineál | teanga mharbh agus teanga díothaithe |
| Úsáid | |
| Cainteoirí dúchais | 0 (1780í) |
| Stáit | An Ghearmáin agus An Pholainn |
 | |
| Comhordanáidí | 51°00′N 12°50′E / 51°N 12.83°E |
| Aicmiú teangeolaíoch | |
| teanga dhaonna na teangacha Ind-Eorpacha teanga Bailtic-Slavacha Teangacha Slavacha Teangacha Slavacha Iartharacha Lechitic (en)  | |
| Cóid | |
| ISO 639-3 | pox |
| Glottolog | pola1255 |
| IETF | pox |
Fuair an cainteoir dúchais deireanach bás sa bhliain 1756. Seanbhean a bhí ann. Níor forbraíodh teanga liteartha don Pholáibis riamh, ach is féidir teacht ar iarsmaí scríofa in áiteanna, ó chuir cúpla duine suim sa teanga nuair a bhí sí ag saothrú an bháis. Scríobh an feirmeoir Johann Parum Schulze (1677-1740) croinic chuimsitheach faoi shaol na bPolábach, agus an teanga ó dhúchas aige. B'é an ministir Protastúnach Christian Henning von Jessen a bhreac síos an chuid is mó de na teilgeanacha cainte sa teanga atá fágtha. Bhí cónaí ar Schulze i Süthen, agus Jessen lonnaithe i Wustrow. Tá an dá áit suite in aice le Hannover, mar a bhfuil ceantar tuaithe Lüchow-Dannenberg inniu. B'ansin a mhair an teanga ní b'fhaide ná in aon áit eile, agus inniu féin, tugtar Wendland nó Tír na Slavach ar an gceantar go minic.