Seilidí mar bhia
Meastar go bhfuil seilidí inite i gceantair áirithe, mar shampla i réigiún na Meánmhara, san Afraic, agus in Oirdheisceart na hÁise, ach i gcultúir eile is bia tabú iad. Tugtar escargot ar sheilidí talún inite, focal a tháinig ón bhfocal Fraincise ar “seilide”. D'úsáideadh seilidí mar bhia sa ré ársa, agus ba mhias é a bhí ar tháblaí na Sean-Ghréige agus na Sean-Róimhe cheana féin.
 | |
| Bunús | |
|---|---|
| Tír dhúchais | Maracó |
| Sonraí | |
| Cineál | seilide talún, bia, béile feola agus gastrapód mar bhia |
| Príomh-chomhábhair | Helix pomatia |
San am atá caite, ba bhia séasúrach iad seilidí, go háirithe ó Aibreán go Meitheamh, ach sa lá atá inniu ann, a bhuíochas le teicnící pórúcháin seilidí, tá siad ar fáil ar feadh na bliana. Saothraítear seilidí go príomha sa Spáinn, sa Fhrainc agus san Iodáil — na tíortha a bhfuil an traidisiún is láidre chócaireacht na seilidí. Cé gur beag luach a bhí ar sheilidí sa chistin go stairiúil mar go meastar gur “bia na mbocht” iad, le blianta beaga anuas deirtear gur sólaistí iad, mar gheall ar an meas atá tugtha dóibh ag cócairí haute cuisine.
Sanasaíocht escargot cuir in eagar
Tagann escargot (IPA: [ɛskaʁɡo], 
fuaimniú) ón bhfocal Fraincise ar “seilide”, focal a tháinig ó escaragol (Proibhinsis) agus as sin escargol (Sean-Fhraincis). Is é konchylion (κογχύλιον) sa tSean-Ghréigis (a chiallaigh “sliogiasc inite” nó “oisre”) bunfhoinse an fhocail, trí coculium (Laidin na ndaoine) agus conchylium (Laidin Chlasaiceach).