Lofsöngur

Is é Lofsöngur amhrán náisiúnta na hÍoslainne. "Iomann" a chiallaíonn teideal an amhráin as Gaeilge. Úsáidtear an teideal eile Ó Guð vors lands (Gaeilge: “Dia ár dtíre”) uaireanta freisin. B'é Matthías Jochumsson a scríobh na líricí sa bhliain 1874, agus chum Sveinbjörn Sveinbjörnsson an port. De ghnáth, ní chantar ach an chéad rann. Deirtear go bhfuil sé deacair an t-amhrán seo a chanadh, agus deir daoine nach bhfuil siad ábalta é a dhéanamh.

Lofsöngur

Foirm cheoil	amhrán náisiúnta
Sámpla ceoil
Tonúlacht	mórghléas E
Cumadóir	Sveinbjörn Sveinbjörnsson
Liriceoir	Matthías Jochumsson
Teanga an tsaothair nó an ainm	an Íoslainnis

Liricí

Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!
Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans
þínir herskarar, tímanna safn.
Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár,
og þúsund ár dagur, ei meir;
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár!
eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
sem tilbiður guð sinn og deyr.

("Ó, a Dhia ár dtíre, ó, a Dhia ár dtíre! Seo muidne ag onórú d'ainm naomh, naofa! Is iad grianchórais na spéire do choróin a rinne na haoiseanna duit, arb iad do shluaite armtha iad. Is ionann i do shúile míle bliain agus lá amháin, níl i míle bliain ach lá amháin, dar leat, bláth beag de chuid na síoraíochta agus é ag adhradh a Dhé le deoir chreathnach sula dtagann an bás air. Míle bliain na hÍoslainne, míle bliain na hÍoslainne - níl ann ach bláth beag de chuid na síoraíochta agus é ag adhradh a Dhé le deoir chreathnach sula dtagann an bás air.")

Ó guð, ó guð! Vér föllum fram
og fórnum þér brennandi, brennandi sál,
guð faðir, vor drottinn frá kyni til kyns,
og vér kvökum vort helgasta mál.
Vér kvökum og þökkum í þúsund ár,
því þú ert vort einasta skjól.
Vér kvökum og þökkum með titrandi tár,
því þú tilbjóst vort forlagahjól.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár!
Voru morgunsins húmköldu, hrynjandi tár,
sem hitna við skínandi sól.

Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
Vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá.
Vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vert þú hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi í daganna þraut
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf
og vor hertogi á þjóðlífsins braut.
Íslands þúsund ár,
Íslands þúsund ár!
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á guðsríkis braut.