Julius Lothar Meyer

Julius Lothar Meyer
	;
Ainm sa teanga dhúchais	(de) Julius Lothan Von Meyer
Beathaisnéis
Breith	19 Lúnasa 1830; Varel
Bás	11 Aibreán 1895 ; 64 bliana d'aois; Tübingen
Siocair bháis	Bás nádúrtha (Stróc)
Áit adhlactha	Tübingen
Uachtarán
	1894 – 1895
Faisnéis phearsanta
Scoil a d'fhreastail sé/sí	Ollscoil Heidelberg (1854–1856); Ollscoil Würzburg (1853–1854); Ollscoil Zürich (1851–1853)
Céim acadúil	Dochtúir Leighis; habilitation
Comhairleoir dochtúireachta	Robert Wilhelm Bunsen
Gníomhaíocht
Réimse oibre	Ceimic
Gairm	ceimiceoir
Fostóir	Ollscoil Tübingen (1876–1895); Institiúid Teicneolaíochta Karlsruhe (1868–1876); Eberswalde University for Sustainable Development (en) (1866–1868); Ollscoil Wrocław (1859–1866)
Ball de	Acadamh Eolaíochtaí Saint Petersburg ; Acadamh Ríoga na Prúise um Eolaíocht
Mac/iníon léinn de chuid	Carl Friedrich Wilhelm Ludwig agus Friedrich August Kekulé von Stradonitz
Mac/iníon léinn	Alfred Einhorn
Faoi thionchar	Franz Ernst Neumann agus Gustav Robert Kirchhoff
Teangacha	An Ghearmáinis
Saothar
	Saothar suntasach (1869) tábla peiriadach ;
Mac léinn dochtúireachta	Alfred Einhorn, Karl Seubert agus John Harper Long
	Gradam a fuarthas (1882) Bonn Davy ;

Ceimiceoir Gearmánach ab ea Julius Lothar Meyer (19 Lúnasa 1830 - 11 Aibreán 1895). Bhí sé ar cheann de na ceannródaithe i bhforbairt na leaganacha is luaithe de thábla peiriadach na ndúl ceimiceach. D'oibrigh an bheirt. an ceimiceoir Rúiseach Dmitri Meindeiléiv (a phríomh-iomaitheoir) agus Meyer le Robert Bunsen. Níor úsáid Meyer a chéad ainm baiste riamh, agus tugadh Lothar Meyer air ar feadh a shaoil.

Gairmréim

Rugadh Lothar Meyer i Varel, an Ghearmáin (a bhí mar chuid de Dhiúcacht Oldenburg ansin). Ba mhac é le Friedrich August Meyer, lia, agus Anna Biermann. Tar éis dó freastal ar Giomnáisiam Altes i Oldenburg, rinne sé staidéar ar leigheas in Ollscoil Zürich i 1851. Dhá bhliain ina dhiaidh sin, rinne sé staidéar in Ollscoil Würzburg, áit a ndearna sé staidéar ar phaiteolaíocht, mar mhac léinn Rudolf Virchow. Ag Zurich, rinne sé staidéar faoi stiúir Carl Ludwig, a spreag é chun a aird a chaitheamh ar cheimic fhiseolaíoch. Tar éis dó céim a bhaint amach mar Dhochtúir Leighis ó Würzburg i 1854, chuaigh sé go hOllscoil Heidelberg, áit a raibh Cathaoir na Ceimice ag Robert Bunsen. Sa bhliain 1858, fuair sé Ph.D. sa cheimic ó Ollscoil Breslau le tráchtas ar éifeachtaí aonocsaíde carbóin ar an fhuil. Leis an spéis seo i bhfiseolaíocht na riospráide, d’aithin sé go gcomhcheanglaíonn ocsaigin leis an haemaglóibin san fhuil.

Faoi thionchar theagasc matamaiticiúil Gustav Kirchhoff, chuaigh sé i mbun staidéir ar fhisic mhatamaiticiúil in Ollscoil Königsberg faoi Franz Ernst Neumann agus in 1859, tar éis dó a Habilitation (deimhniú do theagasc ollscoile) a fháil, rinneadh é ina Privatdozent san fhisic agus sa cheimic ag an Ollscoil Breslau. Sa bhliain 1866, ghlac Meyer le post in Acadamh Foraoiseachta Eberswalde (Hochschule für nachhaltige Entwicklung Eberswalde) ag Neustadt-Eberswalde ach dhá bhliain ina dhiaidh sin ceapadh é mar ollamh ag Polaiteicnice Karlsruhe (KIT; German: Karlsruher Institut für Technologie).

Sa bhliain 1872, ba é Meyer an chéad duine a mhol go raibh na sé adamh carbóin sa bhfáinne beinséine (a bhí beartaithe cúpla bliain roimhe sin ag Lúnasa Kekulé) idirnasctha le naisc aonair amháin, agus an ceathrú fhiús de gach adamh carbóin á threorú i dtreo taobh istigh den fháinne.

Le linn Chogadh na Fraince-na Prúise, úsáideadh an Polaiteicnice mar ospidéal agus ghlac Meyer ról gníomhach i gcúram na ndaoine créachtaithe. Sa bhliain 1876, rinneadh Meyer mar Ollamh le Ceimic in Ollscoil Tübingen, áit ar fhóin sé go dtí go bhfuair sé bás de bharr stróc ar an 11 Aibreán 1895 i dTübingen, ag aois 64.

D'oibrigh sé in éineacht le Robert Bunsen ar feadh blianta. Scríobh Meyer freisin ar thábla peiriadach na ndúl ceimiceach, mar a rinne Dmítrí Meindeiléiv.

An Tábla Peiriadach

Is fearr aithne ar Meyer as a pháirt i rangú peiriadach na n-dúl. Thug sé faoi deara, mar a rinne J. Rinne A. R. Newlands i Sasana, dá socrófaí na dúile in ord a gcuid meáchan adamhach, go dtitfidís i ngrúpaí a raibh airíonna ceimiceacha agus fisiceacha comhchosúla acu arís agus arís eile ag eatraimh pheiriadach. Dar leis, dá ndéanfaí na meáchain adamhacha a bhreacadh mar chomhordanáidí agus na toirteanna adamhacha mar abscissae - go mbeadh sraith uasmhéideanna agus íosmhéideanna ag an chuar-na dúile is mó leictrea-dearfacha le feiceáil ag bhuaiceanna an chuair in ord a gcuid meáchan adamhach.

Tábla peiriadach Lothar Meyer, foilsithe i "Die modernen Theorien der Chemie" (1864)^[1]

Ina leabhar, Die modernen Theorien der Chemie, a thosaigh sé ag scríobh i mBreslau sa bhliain 1862 agus a foilsíodh dhá bhliain ina dhiaidh sin, bhí leagan luath den tábla peiriadach ina raibh 28 dúil, a rangaíodh na dúile i sé fhine de réir a bhfiúsanna - den chéad uair. Cuireadh bac ar na hoibreacha ar eagrú na ndúl de réir meáchan adamhach, go dtí sin trí úsáid fhorleathan meáchain choibhéiseacha na ndúl, seachas meáchain adamhacha. .^[2]

D’fhoilsigh sé ailt faoi thábla rangaithe na ndúl i bhfoirm chothrománach (1864) agus i bhfoirm ingearach (1870), ina gcuirtear deireadh ceart leis an tsraith pheiriadach le dúile den ghrúpa miotal cré-alcaileach.^[3]

Sa bhliain 1869, d’fhoilsigh Dmitri Mendeleev tábla peiriadach de na dúile go léir a bhí ar eolas ag an am sin (thuar sé ina dhiaidh sin roinnt dúl nua chun an tábla a chríochnú, agus cheartaigh sé roinnt meáchain adamhacha). Cúpla mí ina dhiaidh sin, d’fhoilsigh Meyer páipéar a chuimsigh leagan athbhreithnithe dá thábla 1864 a chuimsigh anois beagnach gach ceann de na dúile aitheanta, a bhí cosúil leis an tábla a d’fhoilsigh Mendeleev.^[4]

I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX
	B	Al				?In $^{\dagger }$		Tl
	C	Si	Ti		Zr	Sn		Pb
	N	P	V	As	Nb	Sb	Ta	Bi
	O	S	Cr	Se	Mo	Те	W
	F	Cl	Mn Fe Co Ni	Br	Ru Rh Pd	I	Os Ir Pt
Li	Na	K	Cu	Rb	Ag	Cs	Au
?Be $^{\dagger }$	Mg	Ca	Zn	Sr	Cd	Ba	Hg
$^{\dagger }$ Tugann na comharthaí ceiste le fios go raibh na meáchain adamhacha tomhaiste, agus bunaithe ar na meáchain choibhéiseacha.

D'fhorbair Meyer a thábla peiriadach níos iomláine go neamhspleách, ach d'admhaigh sé tosaíocht Mendeleev. San áireamh i bpáipéar Meyer bhí líne-chairt de toirteanna adamhacha mar fheidhm de mheáchain adamhacha, ag taispeáint go grafach peiriadacht na ndúl. Cosúil le Mendeleev, thuar sé dúile amach anseo san áireamh freisin, ach murab ionann agus Mendeleev níor chuir sé béim ar na tuartha seo ná níor mhol sé sonraí faoi airíonna fisiceacha agus ceimiceacha na ndúl a bhéas ann..^[5] Sa bhliain 1882, fuair Meyer agus Mendeleev araon Bonn Davy ón Cumann Ríoga mar aitheantas ar a gcuid oibre ar an Dlí Peiriadach.

Thángthas ar an mianra lotharmeyerite,Ca( Zn,Mn³⁺)₂(AsO ₄)₂.2(H₂O,OH) sa bhliain 1983, agus ainmníodh é mar aitheantas ar obair Meyer ar an Dlí Peiriadach.

Is é an saindúiche ná an mianach Ojuela, Mapimí, Durango, Meicsiceo. Tá cur síos déanta ar cheithre mhianra a bhfuil dlúthbhaint acu leis ó 1983:ferrilotharmeyerite, cobaltlotharmeyerite, nickellotharmeyerite agus manganlotharmeyerite.

Saol pearsanta

Phós Meyer Johanna Volkmann i 1866.^[6]

Ómós

An 19 Lúnasa 2020, rinne Google ceiliúradh ar a 190ú breithlá le Google Doodle^[7]

Féach freisin

Nótaí

↑ Meyer, Julius Lothar; Die modernen Theorien der Chemie (1864); tábla ar leathanach 137, https://reader.digitale-sammlungen.de/de/fs1/object/goToPage/bsb10073411.html?pageNo=147
↑ Alan J. Rocke (1984). "Chemical Atomism in the Nineteenth Century: From Dalton to Cannizzaro". Ohio State University Press.
↑ Makeyev A.K. (2013). "Julius Lothar Meyer was first to build the periodic table of elements". European Applied Sciences 4 (2): 49–61. Curtha i gcartlann 2013-07-15 ar an Wayback Machine
↑ "Die Natur der chemischen Elemente als Function ihrer Atomgewichte" (1870). Justus Liebigs Annalen der Chemie Supplementary volume VII (3): 354–364.
↑ Eric Scerri (2006). "The Periodic Table: Its Story and Its Significance". Oxford University Press.
↑ Teimpléad:NDB
↑ Tá ort na shonrú' 'teideal = agus' 'url = nuair a úsáideann {{ lua idirlín}}."".

Tagairtí

Julius Lothar Meyer hemoglobin. https://books.google.com/books?id=g-kKPYLzBR0C&pg=PA54&dq=Julius+Lothar+Meyer+hemoglobin&hl=pt-BR&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Julius%20Lothar%20Meyer%20hemoglobin&f=false }}
Seubert, Karl (1918). "Nekrolog: Lothar Meyer". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft 28 (4): 1109–46. doi:10.1002/cber.18950280498.
Harald Kluge and Ingrid Kaestner, Ein Wegbereiter der physikalischen Chemie im 19. Jahrhundert, Julius Lothar Meyer (1830–1895) (Aachen: Shaker-Verlag, 2014).
Otto Kraetz, "Lothar Meyer," Neue Deutsche Biographie, 17 (1994), 304–06.

[Meyer_table-1] Meyer, Julius Lothar; Die modernen Theorien der Chemie (1864); tábla ar leathanach 137, https://reader.digitale-sammlungen.de/de/fs1/object/goToPage/bsb10073411.html?pageNo=147

[2] Alan J. Rocke (1984). "Chemical Atomism in the Nineteenth Century: From Dalton to Cannizzaro". Ohio State University Press.

[3] Makeyev A.K. (2013). "Julius Lothar Meyer was first to build the periodic table of elements". European Applied Sciences 4 (2): 49–61. Curtha i gcartlann 2013-07-15 ar an Wayback Machine

[4] "Die Natur der chemischen Elemente als Function ihrer Atomgewichte" (1870). Justus Liebigs Annalen der Chemie Supplementary volume VII (3): 354–364.

[5] Eric Scerri (2006). "The Periodic Table: Its Story and Its Significance". Oxford University Press.

[6] Teimpléad:NDB

[7] Tá ort na shonrú' 'teideal = agus' 'url = nuair a úsáideann {{ lua idirlín}}."".

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]