Seacál
Is cainidí meánmhéide atá dúchasach don Afraic agus don Eoráise iad na seacáil. Sa lá atá inniu ann, déanann an téarma tagairt d'ainmhithe i dtrí speiceas: an seacál droma duibh (Lupulella mesomelas), an seacál taobhstríocach (Lupulella adusta), agus an seacál órga (Canis aureus).
Canina  | |
|---|---|
_2.jpg) | |
| Tacsanomaíocht | |
| Aicme | Mammalia |
| Ord | Carnivora |
| Fine | Canidae |
| Fothreibh | Canina G.Fisch.Waldh., 1817 |
.svg){kind=icon}
Cé nach gcuimsíonn siad clád monaifíléiteach, is uiliteoirí faille iad na seacáil go léir, agus is creachadóirí agus scroblachóirí sciliúla iad. Cabhraíonn a gcosa fada agus a bhfiacla cuartha leo mamaigh bheaga, éin, agus reiptílí a sheilg. Is ainmhithe clapsholais iad, atá is gníomhaí ag breacadh an lae agus ag titim na hoíche.
Sanasaíocht
cuir in eagarTagann an focal “seacál” ón fhocal Béarla “jackal” a théann siar go dtí 1600 agus a thagann ó chacal sa Fhraincis, ón Tuircis çakal, ón Peirsis شغال shoghāl, ón tSanscrait शृगाल śṛgāla a chiallaíonn “glafaire” (Béarla: howler).[1]
Speicis
cuir in eagar| Speiceas | Údarás | Raon |
|---|---|---|
| Seacál droma duibh Lupulella mesomelas
|
Schreber, 1775 | Deisceart na hAfraice agus cósta thoir na Céinia, an tSomáil, agus an Aetóip |
| Seacál taobhstríocach Lupulella adustus
|
Sundevall, 1847 | An Afraic Láir agus Deisceart an hAfraice |
| Seacál órga Canis aureus
|
Linnaeus, 1758 | Oirdheisceart na hEorpa, an Meánoirthear, iarthar na hÁise, agus an Áise Theas |
.jpg)
Tagairtí
cuir in eagar- ↑ "The American Heritage Dictionary of the English Language" .